Karmaşa... -Jack

Hey...Selam....Merhaba..

Yazıya nasıl başlayacağımı tam bulamadım.Ondan bu kadar saçmaladım galiba.Açık olmak gerekirse hiç yazasım yok. Kendi halimde o kadar mal oldum ki anlatamam. Birine bu kadar bağlanacağım aklımın ucundan bile geçmezdi.

Bağlanmakta bi yerde zarar vermeye başlıyor. Hiç yazasım yok ama biriyle konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki anlatamam. Çok fazla arkadaşım var ama hiç birinin beni anlayacağını sanmıyorum. Anlatsamda saçma sapan yorumlar yapacaklar. Bana beni hiç tanımayan birisi lazım. Karşımda otursun ve beni dinlesin sadece. Yorum yapmasına gerek yok. Çünkü ben ne zaman birilerine birşey anlatsam içime dert olan şeyler yada bana mutluluk veren şeyler eskisi gibi tat ve sıkıntı vermiyor. Dünden beri çok fazla canım sıkkın. Sigarayı bırakan ben kaçıncı paketi içiyorum bilmiyorum. Tekrar başladım sanırım.

Geçmişinden kaçamıyor insan. Sen kurtulmak istesen de o geliyo bi şekilde. Geçmişte yaptığın hataları en çok sevdiğin değer verdiğin birinden bir anda duymak o kadar can sıkıcı ki. Geçmişe dönüyorum habire tekrar yaşıyorum onca şeyi ve bir ton küfür. Ailem biliyorsunuz hiç sansım yokmuş ki pek sağlıklı  ailem olduğunu söyleyemem. İlgilenmediler ki hiç . Annem nasıl ilgilensin şerefsiz babamın dayağını yiyip oturuyordu yerine. Abim desen ayrı bi olay annem ve babam arasında kalmaktan. Boş kaldığı zamanlarda yaptığım yanlış birşeyler yüzünden beni döverek eğitmeye çalışıyordu. Hayvan eğitiyor sanki. Acaba insan gibi anlatsaydı doğruyu yanlışı böyle mi olurdu bilmem. Şuan bakılırsa uzun zamandır konuşmuyoruz. Ne ben onu arıyorum ne de o beni arıyor. Annemle devamlı konuşuyorlar. Aile bağı denen hiç birşey yok.

Benim aile kurma gibi bi sansım yok gibi. Bi kadınla evlenip yuva kuramam çünkü evliliğe toptan karşıyım. Erkekle de evlenmem yani. Hayatım hep hayatıma girip çıkan insanlardan ibaret olacakmış gibi geliyor. Ve ilerde yalnız öleceğim gerçeği herşeyden nefret ettiriyor. Bunları düşünmek çok acı.

Canım o kadar sıkkın ki. Hayatımda birisi var ama.. ama işte..

Dün birlikteydik. Gitmekle hata yapmış da olabilirim. Her şey çok güzeldi gülüp eğlenirken. Birden konuştuğumuz konunun ortasında -Sen kendi hayatına bak en azından ben senin gibi on yaşında koca koca adamlarla yatmıyordum.- demesi ve  üzerime koca bir öküzün oturması,her yerimin uyuşması ve ne kadar orayı terk etmek istesemde mal gibi orada kalmam. Güç bela hazırlanıp çıkmış olmam bence benim için büyük başarı. Sonradan benden özür dilemesi... Bi boka yaramadı.

Onun beni büyük bir düşüncenin içine sokması büyük başarı. Acaba cidden seviyor mu ? Benim hakkımda bu kadar şeyler mi düşünüyor? Nasıl davranmam gerekli? vs vs....

Bomboş oturuyorum evde bütün gün. Sırf kafa dağıtmak için ıslak kek yapıp duruyorum. Evi görseniz bal dök yala. İş başvurusu yapıyorum o kadar yere biyerden ses seda yok. Koca karı gibi oldum yine. Ona gelince. Kendi hayatı mukemmel. Kıskanıyor muyum onun hayatını? Doğruyu söylemek gerekirse kıskanıyorum. Ders çalışıp tıp mı okusam die bile düşünmüşlüğüm var.

Daha fazla uzatmayayım yazıyı. Yoksa ya saçmalayacağım yada toptan sileceğim bütün yazdıklarımı. Mutfağa gidip bişeyler pişirmeyi düşünüyorum.. Belli bi düzen oturtmam lazım artık... Biraz kafa dinlesem iyi olacak sanırım.

Hoşçakalın, dostça kalın, yada kafanıza göre takılın...