YETER -jill

 Her şeyin tekrar eski haline dönmesinden korkuyorum. Bunca zaman boyunca tek bir hayale yoğunlaşmak aptal işiydi. Şu ana kadar hangi hayalim gerçek oldu ki.Yaşanan onca şeyin aslında bir hiç olması canımı yakıyor.

Kendimi ucube olarak görüyorum. Sorun yokmuş gibi davranıyorum ama artık yeter! Bir sorun var! Her şey sorun… İnanın denedim, o adamı sevmeyi yıllar önce denedim. Diğer baba ve kızlar gibi olalım istedim. Arkadaşlarımın babalarını görünce keşke diyorum. Keşke… Babamla bizde böyle olsaydık.

Babam tanıdığım en sevgisiz adam. Bunu yıllar önce atlatmış olmam gerekirdi. Atlatmış gibi sanki hiç sorun yokmuş gibi davranıyorum ama hayır. Bunun nasıl bir şey olduğunu ancak benim gibi bir babaya sahip olursanız bilirsiniz.

Eğer ölmüş olsaydı da bir şey fark etmezdi. Çünkü yok! Boğazımda bir şey birikiyor, yutkunmama rağmen orada kalmaya devam ediyor.

Benim kötü biri olduğumu itiraf etmem, babamın iyi biri olduğu yalanından kat ve kat daha iyidir. Ben asla Meryem kadar dokunulmaz olamadım ama hep dürüst oldum. Kötü olan benim. Ama neden ağlıyorum. Kötü olmak iyi olmaktan zor.

Herkese ettiklerimden dolayı üzgünüm. Dayanamıyorum kafamdakiler beni bitiriyor. Ne ara bu kadar ileri gittik. Annem lanet bir fahişeyse ve ben hiç bakire olmadıysam babam da İsa değil tam bir pezevenk.

Düşünüyorum gerçekten bu duruma nasıl düştüğümüzü. Tek suçlu benmiyim diye düşünüyorum. Babama bağırmak istiyorum “YETER!!”